Konieczne informacje na opakowaniu
– Informacja na opakowaniu powinna zawierać:
– nazwę produktu,
– znak towarowy i markę produktu,
– wielkość jednostki opakowaniowej,
– cenę detaliczną,
– gatunek,
– zwięzłą charakterystykę produktu (składniki, okres gwarancji, datę produkcji, zakres napięć, moc pobieraną, okres użyteczności lub datę przydatności do spożycia itp.),
– instrukcję użytkowania produktu,
– krótką informację o czysto reklamowym charakterze,
– znak KT lub numer normy,
– konieczność zachowania odpowiednich środków ostrożności przy użyciu produktu,
– kraj pochodzenia.
W niektórych sieciach sklepów podaje się informacje o cenie jednostki (masy, objętości) produktu. Umożliwia to konsumentom porównywanie cen konkurencyjnych produktów, które są sprzedawane w opakowaniach różnej wielkości. To rozwiązanie prowadzi, z jednej strony, do zmniejszenia różnic między cenami jednostkowymi, ale z drugiej – może ograniczyć możliwość oferowania dodatkowych korzyści dla konsumenta.
Opakowania produktów są oznaczane uniwersalnym kodem kreskowym1. Jak wynika ze struktury informacyjnej kodu (rysunek 8), jest on przeznaczony głównie dla producentów i detalistów. Łatwość odczytywania tych informacji za pomocą urządzeń elektronicznych umożliwia pełną kontrolę sprzedaży i zapasów. Warunkiem pełnego wykorzystania kodów jest jednak stosowanie przez użytkownika komputerów oraz urządzeń
Prawo do korzystania z kodu EAN {European Article Numbering) mają te kraje, które przystąpiły do Internationa! Article Numbering Association (LANA). W każdym kraju istnieje tylko jedna instytucja uprawniona do nadawania numerów producentów. Polska przystąpiła do IANA w 1990 r., otrzymując numer 590. Wdrożenie kodu kreskowego EAN jest zasługą Centrum Kodów Kreskowych przy Instytucie Gospodarki Magazynowej w Poznaniu. W CKK nadaje się numery polskim producentom i jednostkom kodującym swoje towary, a także towarom w wersji kodu skróconego EAN-8, zgodnie z ujednoliconymi zasadami, oraz prowadzi się działalność szkoleniową i popularyzacyjną.
Leave a reply