Klasyfikacja produktów przemysłowych – ciąg dalszy

Dobra inwestycyjne są użytkowane w długim okresie, a zatem ich zakupy są dość rzadkie. Częściej są nabywane dobra standardowe, natomiast rzadziej – urządzenia wytwarzane na potrzeby konkretnego odbiorcy. Dostawcy i nabywcy należą na ogół do tych samych gałęzi i branż, a zatem wzajemne kontakty są dość stałe, oparte na sprzedaży osobistej. Często zależą one od geograficznej lokalizacji przedsiębiorstw. Przykładem mogą być zlokalizowane w Wielkopolsce fabryki maszyn rolniczych, pracujące na rzecz wielkotowarowego rolnictwa.

Popyt na dobra inwestycyjne w znacznej mierze zależy od cyklu koniunkturalnego. W fazie ożywienia i wzrostu gospodarczego popyt na te dobra jest bardzo duży. Optymistyczna ocena perspektyw rynkowych oraz oczekiwana wysoka stopa wzrostu nakładów powodują, że ceny tych dóbr mogą osiągać bardzo wysoki poziom – oczywiście w granicach zdrowego rozsądku. Taką sytuację obserwuje się zwłaszcza w branżach, w których istnieją ograniczone możliwości konkurowania firm. Natomiast tam, gdzie konkurencja jest duża, nawet w warunkach zwiększonego popytu nabywca może wybrać najkorzystniejszą z wielu złożonych ofert.

Załamanie koniunktury prowadzi natomiast do gwałtownego spadku popytu i sprzedaży dóbr inwestycyjnych. W odniesieniu do dóbr o szczególnie wysokich cenach klienci są zainteresowani ich leasingiem lub dzierżawą. Nabywca może wtedy rozłożyć płatności w czasie, a także korzystać z innych usług, związanych z tymi formami zakupu. W miarę upływu czasu urządzenie może być wymienione na bardziej nowoczesne, umowa leasingowa może obejmować świadczenie różnorodnych usług instalacyjnych, gwarancyjnych i naprawczych.